Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν και ξεκίνησαν οι πρώτες πυρκαγιές μεγάλης έκτασης στην Αυστραλία μέχρι σήμερα έχουν καεί περισσότερα από 40 εκατομμύρια τ.μ. γης και εκατοντάδες σπίτια.
Οι δασικές πυρκαγιές πρωτοφανούς έκτασης και σφοδρότητας που σαρώνουν ολόκληρες περιοχές της Αυστραλίας έχουν προκαλέσει τον θάνατο ανθρώπων, περισσότεροι απο 100.000 κάτοικοι εχουν απομακρυνθεί από τα σπίτια τους σε τρεις πολιτείες, ενώ
σύμφωνα με τους οικολόγους του Πανεπιστημίου του Σίδνει, η καταστροφή που έχει υποστεί η πανίδα της Αυστραλίας είναι βιβλική με τουλάχιστον 480 εκατομμύρια ζώα να έχουν απανθρακωθεί.
Το φαινόμενο της «καταιγίδας της φωτιάς».
Εκτός από τις δασικές πυρκαγιές που κατακαίνε το νοτιοανατολικό μέρος της χώρας εδώ και μήνες η Αυστραλία έχει να αντιμετωπίσει πλέον και την «καταιγίδα της φωτιάς».
Τι είναι αυτό; Ένα καιρικό σύστημα που προκαλεί η πυρκαγιά στην Αυστραλία και θεωρείται άκρως επικίνδυνο.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Νότιας Ουαλίας (RFS), μία από τις περιοχές που δέχεται σφοδρό πλήγμα από τις πυρκαγιές, προειδοποίησε πως «μία καταιγίδα που προκλήθηκε από την πυρκαγιά έχει σχηματιστεί πάνω από την εστία Currowan στο βόρειο άκρο της φωτιάς κοντά στο Nowra. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Παρακολουθήστε τις συνθήκες γύρω σας και προχωρήστε στις κατάλληλες ενέργειες», ανέφερε η RFS στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε το Reuters.
Οι συνέπειες στην κλιματική αλλαγή.
Στην Αυστραλία αυτή την στιγμή εκτυλίσσεται μία κλιματική καταστροφή, σε πραγματικό χρόνο και μπροστά σε αυτή την κατάσταση κανείς μας δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια του.
Ενδεχομένως να είχαμε δει τα σημάδια αφού οι επιστήμονες έχουν κρούσει εδώ και τρία χρόνια τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας πως η έλλειψη υγρασίας αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους εξάπλωσης ακραίων πυρκαγιών και απλά κανείς να μην έκανε κάτι φτάνοντας σε αυτή την κατάσταση.
Η συνθήκη των Παρισίων και η εγκατάλειψη της Αμερικής.
Και εμείς μπορεί διαβάζοντας τα παραπάνω να προβληματιζόμαστε για το μέλλον αλλά αλήθεια πως αυτό θα επιτευχθεί όταν πλέον δεν μπορεί να υπάρξει μια ξεκάθαρη συμφωνία όσον αφορά το κλίμα.
Μέσα Δεκεμβρίου 2019 και μετά από δυο εβδομάδες διαπραγματεύσεων η σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίμα ενέκρινε μια συμφωνία ως προς τα ελάχιστα, χωρίς να συμφωνήσει σε σημαντικά σημεία λόγω των επιφυλάξεων ορισμένων χωρών.
Η διάσκεψη που διεξήχθη στη Μαδρίτη απέτυχε να καταλήξει σε μια συμφωνία για τους κανόνες των διεθνών αγορών άνθρακα, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα στη διάσκεψη μαζί με το πώς θα χρηματοδοτηθούν οι πιο φτωχές χώρες προκειμένου να περιορίσουν τις καταστροφές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή.
Το τελικό κείμενο καλεί πράγματι για «επείγουσες ενέργειες» προκειμένου να μειωθεί η απόσταση ανάμεσα στις δεσμεύσεις και τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση της αύξησης της θερμοκρασίας στους +2 βαθμούς Κελσίου, ακόμη και στον 1,5 βαθμό Κελσίου.
Με τον σημερινό ρυθμό εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ο υδράργυρος μπορεί να αυξηθεί μέχρι 4 ή και 5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Ακόμα κι αν οι περίπου 200 χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Παρισιού τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, η υπερθέρμανση μπορεί να ξεπεράσει τους τρεις βαθμούς Κελσίου.
Ως εκ τούτου για να μειωθεί αυτή η απόκλιση όλες οι χώρες πρέπει να υποβάλουν μέχρι την COP26 που θα διεξαχθεί στη Γλασκόβη το επόμενο έτος μια αναθεωρημένη εκδοχή των σχεδίων τους για μειώσεις εκπομπών.
Το πλέον ανησυχητικό είναι πάντως ότι καμία από τις μεγάλες χώρες δεν έκανε κάποια σημαντική ανακοίνωση για την αύξηση των στόχων της, ούτε έδωσε κάποια σαφή ένδειξη για μια τέτοια πρόθεση για το 2020.
Προφανώς όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες που εγκατέλειψαν τη Συμφωνία του Παρισιού τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά ούτε και η Κίνα ή η Ινδία.
Οι δύο αυτές μεγάλες οικονομίες επιμένουν, προτού αναφερθούν στις δικές τους αναθεωρημένες δεσμεύσεις, στην ευθύνη των ανεπτυγμένων χωρών να κάνουν περισσότερα και να τηρήσουν την υπόσχεσή τους για οικονομική βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η ΕΕ πρέπει τώρα να εργαστεί προκειμένου να παρουσιάσει το 2020 μια αύξηση των δεσμεύσεών της για το 2030.
Αναλαμβάνοντας αυτόν τον «ηγετικό ρόλο» θα της «δώσει την ικανότητα να εργαστεί από κοινού με άλλους μεγάλους ρυπαντές όπως η Κίνα και η Ινδία ώστε να αυξήσουν και εκείνες τους στόχους τους», υποστηρίζει ο Άλντεν Μάγερ της Union for Concerned Scientist.
Οι Βρετανοί έχουν οριστεί επισήμως ως οι διοργανωτές της COP26 υποσχέθηκαν από την πλευρά τους να κάνουν τα πάντα προκειμένου η Γλασκόβη να αποδειχθεί μια επιτυχία.
Μια ολόκληρη ήπειρος φλέγεται αλλά ποιος ενδιαφέρεται;
Και μπροστά σε αυτή την κλιματική καταστροφή, ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία. Οι παράγοντες πολλοί για εμένα αφενός η ήδη μακρά χρονική διάρκεια αυτής της καταστροφής, που πλέον έχει γίνει μια «συνήθεια», και αφετέρου η τάση να βλέπουμε τις συμφορές που συμβαίνουν σε μακρινά από μας σημεία του πλανήτη ως κάτι που δεν αφορά τις δικές μας ζωές.
Η πρόταση.
Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα σε συνεργασία με την ΕΕ μέσω των Ευρωβουλευτών θα πρέπει να εισάγουν το ζήτημα στο Ευρωκοινοβούλιο με σκοπό να συσταθεί παγκόσμια ειδική επιτροπή ελέγχου και αποτίμησης αυτών των καταστροφών (με μέλη τόσο της ΕΕ όσο και των άλλων Ηπείρων) και να προβλέψουν τις άμεσες ενέργειες για την αποκατάσταση της ισορροπίας των κλιματικών συνθηκών που θα επέλθουν. (Η ΕΕ, είναι ένας από τους ελάχιστους φορείς του πλανήτη μας που έχει ήδη αρμόδια επιτροπή ελέγχου καταστροφών που συμμετέχουν αρκετοί εκπρόσωποι φορέων από τα μέλη της ΕΕ).
Μας αφορά όλους.
Φυσικά και μας αφορά, φυσικά και θα έχει επιπτώσεις και αν θέλουμε και στην πράξη να «αφήσουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας», θα πρέπει ευαισθητοποιηθούμε όλοι.
Γιατί ήδη είναι πολύ αργά…
*Ο Ν. Κορακιανίτης είναι Πολιτικός Μηχανικός. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην σελίδα LAISERGO.GR στις 5 Ιανουαρίου, 2020
Επισκέψεις: 36
Περισσότερες ειδησεις
“Δασικοί χάρτες: Πώς σώζεται το ακίνητο αν χάθηκαν οι προθεσμίες”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.
“Τέλος 5 ευρώ για την Αλύπα ή Τέλος Αλύπα;”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.
“Ποτέ ξανά: Η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει!”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.