Ψηφίστηκε το νέο ασφαλιστικό, ανοίγουν πλατφόρμες για τα τετραγωνικά μέτρα, παρατάσεις δίνονται στο Κτηματολόγιο, τα αυθαίρετα μας ‘’κυνηγούν’’, τα πτυχία εξισώθηκαν με τα κολέγια και σε όλα αυτά εμείς είμαστε οι θεατές.
Η αλήθεια είναι ότι τους τελευταίους μήνες έχουμε γίνει δέκτες πολλών αλλαγών και καταστάσεων τις οποίες προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε αλλά γίνονται σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά μας προλαβαίνουν οι εξελίξεις.
Και μιλάω για τον κλάδο των Μηχανικών όπου μπορεί να βγαίνουν ανακοινώσεις αντιδράσεων ή διεκδικήσεων αλλά σιγουρά δεν νομίζω πλέον ότι έχουν καμία σημασία όταν δεν βλέπουμε από την Κυβέρνηση την διάθεση διαλόγου.
(Φάνηκε αυτό εξάλλου στο θέμα με τα πτυχία και όχι μόνο).
Αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι αλλά και να ανησυχώ είναι το γεγονός μήπως συνηθίσουμε σε μια τέτοια κατάσταση και πραγματικά δεν θα έχει νόημα πλέον κανένα συνδικαλιστικό όργανο.
Διαπιστευμένος μηχανικός: Ακούμε για τις αλλαγές αλλά δεν βλέπουμε να έχει ανοίξει ένα παράθυρο διαβούλευσης. Παράδειγμα ο διαπιστευμένος μηχανικός για το δημόσιο. Πρόσφατα μάλιστα είδαμε και απόφαση ότι ιδιώτες μηχανικοί θα συμβάλουν σε μελέτες που έχουν μείνει μισό τελειωμένες ή δεν προχώρησαν για τα σχολικά κέντρα.
Ασφαλιστικό: Με χαρά είδα ότι στην Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης για το ασφαλιστικό έγινε τοποθέτηση του Προέδρου του ΤΕΕ κ. Στασινού. Μάλιστα χαρακτήρισε ευνοϊκή και θετική για τους ελεύθερους επαγγελματίες του κλάδου των μηχανικών την κυβερνητική πρωτοβουλία. Δεν μου άρεσε όμως που ναι μεν μπορεί να έθεσε ότι οι μηχανικοί διεκδικούν την χαμηλότερη κατώτατη εισφορά από τα 220 ευρώ, ωστόσο δεν το διεκδίκησε προσπερνώντας το με την φράση ότι ‘’το νομοσχέδιο στο κομμάτι των εισφορών είναι προς τη θετική κατεύθυνση’’. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό έχει καλύψει όλους τους συναδέλφους.
Αδήλωτα τετραγωνικά: Και η πολυπόθητη πλατφόρμα για τα αδήλωτα τετραγωνικά άνοιξε, μάλιστα η ΚΕΔΕ έδωσε και βίντεο με κατευθύνσεις για να μην υπάρξουν λάθη, αλλά να θυμίσω ότι όλος ο κόσμος δεν έχει πρόσβαση σε ιντερνέτ ούτε είναι της τεχνολογίας όπως ενδεχόμενός ηλικιωμένοι πολίτες οι οποίοι θα στραφούν για βοήθεια σε εμάς. Φυσικά και την προσφέρουμε δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά σιγουρά θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί πριν και αυτό το ενδεχόμενο για όσους δεν μπορούν γιατί η σύγχυση και η αγωνία (δικαιολογημένα) είναι μεγάλη.
Κάτι για το τέλος…
Έχω αναφερθεί αναλυτικά σε όλα αυτά τα θέματα στα προηγούμενα άρθρα οπότε ας μην επαναλαμβάνομαι.
Επαναλαμβάνω ναι είμαστε θετικοί στο να προχωρήσουν οι ρυθμίσεις που θα είναι ουσιαστικές και θα έχουν ως στόχο να μας βγάλουν από το αδιέξοδο που έχει μπει ο τεχνικός κλάδος στην Ελλάδα με τις συνεχείς αλλαγές και τροποποιήσεις της τεχνικής και όχι μόνο νομοθεσίας και να επανέλθει η ανάπτυξη με δημιουργία.
Επαναφέρω το ερώτημα γιατί μάλλον παραμένει πάντα επίκαιρο.
Αλήθεια θέλουμε τον μηχανικό – Επιστήμονα δημιουργικό πάνω στον τομέα του ή έναν απλά διεκπεραιωτή των διοικητικών – γραφειοκρατικών υποθέσεων;
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην σελίδα LAISERGO.GR στις 29 Φεβρουαρίου 2020.
Ο Νίκος Κορακιανίτης είναι Πολιτικός μηχανικός και Ιδιοκτήτης του Τεχνικού γραφείου LAISERGO.
Επισκέψεις: 44
Περισσότερες ειδησεις
“Δασικοί χάρτες: Πώς σώζεται το ακίνητο αν χάθηκαν οι προθεσμίες”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.
“Τέλος 5 ευρώ για την Αλύπα ή Τέλος Αλύπα;”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.
“Ποτέ ξανά: Η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει!”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.