“Πανδημία Covid-19: Επιπτώσεις και κάποιες σκέψεις…”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.

Καλό μήνα. Ο Αύγουστος είναι εδώ και ενώ πέρσι τέτοια εποχή θα ευχόμασταν καλές διακοπές φέτος κοιτάμε τις εξελίξεις με αγωνία και αναρωτιόμαστε μετά τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού τι θα ακολουθήσει…

Αγωνία, άγχος και ανησυχία είναι οι λέξεις που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να καταγράψω την κατάσταση των συναδέλφων μου πανελλαδικά.

Μάλιστα αυτό αποτυπώθηκε πρόσφατα και στην έρευνα που έκανε η παράταξη ΣΥΜΜΑΧΙΑ για ένα ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΤΕΕ για την εξέλιξη του Τεχνικού Κλάδου μετά την πανδημία του Κορονοϊού.

Μία έρευνα που μας δίνει ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία ας ελπίσουμε να αξιολογηθούν και να μην μείνουν απλά σε διαγράμματα που βλέποντας τα απλά συμφωνούμε ότι η κατάσταση είναι έτσι.

Προβλήματα που έρχονται από παλιά τα οποία όμως αντί να λύνονται, προχωρούν σε μία κατάσταση που οδηγεί σε ένα μέλλον αβέβαιο.

Χαρακτηριστικό είναι ότι το 51,44% των συναδέλφων συμπεριλαμβάνει στα σημαντικότερα προβλήματα τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία, το 40,52% τη γραφειοκρατία και το 39,42% την έλλειψη επαγγελματικής προοπτικής.

Για να τα αναλύσω λίγο κυρίως το θέμα της χαμηλής αμειβόμενης εργασίας να πω ότι το επάγγελμα μας είναι παρεξηγημένο. Αρκετοί θεωρούν ότι είμαστε ακριβοπληρωμένοι και μάλιστα ότι μερικές φορές ίσως να μην το αξίζουμε. Πιστέψτε με δεν είναι έτσι.

Αμειβόμαστε με βάση την εργασία μας η οποία όσο και να το θέλουν κάποιοι με νέα μέτρα και ρυθμίσεις να την υποβαθμίσουν και κυρίως τον επιστημονικό της χαρακτήρα δεν μπορούν να το κάνουν. Μάλλον κάποιοι δεν έχουν αναρωτηθεί ότι για να βγάλουμε εις πέρας μία δουλειά θα πρέπει εκτός της ιδιότητας μας να κάνουμε παράλληλα και τον διεκπεραιωτή, να τρέχουμε σε υπηρεσίες, να δουλεύουμε με ηλεκτρονικά συστήματα οποία κολλάνε, να καταναλώνουμε άπειρες ώρες για να διαβάζουμε τις συνεχής αλλαγές σε νόμους και παρατάσεις.

Όσον αφορά το 39,42%των συναδέλφων που τονίζουν την έλλειψη επαγγελματικής προοπτικής, θεωρώ ότι το ποσοστό είναι πολύ παραπάνω. Και πλέον «δυστυχώς», είναι λογικό. Για ποια επαγγελματική προοπτική μιλάμε όταν ο ρόλος μας και το ζούμε έντονα τον τελευταίο χρόνο υποβαθμίζεται. Έχουμε γίνει αναλυτές νόμων και έχουμε ξεχάσει πόσα πολλά θα μπορούσε να προσφέρει το επάγγελμα μας για την ανάπτυξη των υποδομών και για την αναβάθμιση των υπηρεσιών πάντα προς όφελος των πολιτών.

Με ενδιαφέρον είδα ότι το 60% των συναδέλφων δεν πιστεύει ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση χωρίς απώλειες. Θα συμφωνήσω απόλυτα αν και δεν ξέρω ποιες είναι πλέον οι απώλειες που έως τώρα δεν έχουμε υποστεί.

Να θυμηθώ την αντιμετώπιση της Κυβέρνησης εν μέσω πανδημίας και τα περιβόητα σεμινάρια (σκόιλ ελλικίκου), να πούμε για τα 800 ευρώ τα οποία ποτέ δεν είδαμε παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις Υπουργών αλλά και κεντρικού ΤΕΕ ότι τον Μάιο θα τα παίρναμε (μάλλον εννοούσαν του 2021!), την εξίσωση των πτυχίων μας με τα κολέγια όπου κανείς δεν αντέδρασε και δεν άκουσε την “κραυγή αγωνίας¨των συνάδελφων μας, το νομοσχέδιο για το Περιβάλλον που απλά είδαμε μια τοποθέτηση στην Βουλή του Προέδρου του ΤΕΕ κ. Στασινού να δηλώνει ότι θα δούμε στην συνέχεια τις διορθώσεις αφού είχε ψηφιστεί ή τέλος την διαδικασία των παρατάσεων που συνεχίζουμε και ζούμε το “βασανιστήριο της σταγόνας”;

Το 48% πιστεύει ότι η εξέλιξη της επαγγελματικής και οικονομικής του κατάστασης εξαρτάται από τα μέτρα ενίσχυσης που θα πάρει ή δε θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση, έναντι 28% που πιστεύει ότι η εξέλιξη εξαρτάται από τους ίδιους  και 17% που αναδεικνύει τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Εδώ θα μου επιτρέψετε να καταθέσω μία ένστασή. Ναι όλοι μας την Κυβέρνηση και τα μέτρα της περιμένουμε αλλά από τον Μάρτιο έως σήμερα ποια μέτρα από αυτά ωφέλησαν τόσο τον κλάδο μας όσο και τους υπόλοιπους όπως τον τουριστικό; Όλα αυτά είναι αλυσίδα. Αν δεν δουλέψει ένας κλάδος πως θα δουλέψουν οι υπόλοιποι; Αλήθεια πως θα περιμένουμε εμείς να πληρωθούμε από ανθρώπους που ζουν με 534 ευρώ; Θα κοιτάξουν εμάς ή τις πάγιες υποχρεώσεις τους και κυρίως την εξασφάλιση των προς των ζην για την οικογένεια τους;

Ως πότε αλήθεια θα επιδοτείται η ανεργία και όχι η εργασία; Τι διάρκεια ζωής έχουν όλα αυτά σε ένα κράτος που ήταν βαθιά στην κρίση και που μόλις βγήκε από την δαμόκλειο σπάθη των μνημονίων ήρθε η Πανδημία να του υπενθυμίσει χρονιές όπως το 2014-2015; 

Κλείνοντας να δώσω και εγώ τα σημαντικά μέτρα που θεωρούν οι συνάδελφοι ότι άμεσα πρέπει να ληφθουν για τα οποία συμφωνώ

1.   Πρόγραμμα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας

2.   Μέτρα ενίσχυσης ρευστότητας

3.   Πρόγραμμα διατήρησης μισθών, θέσεων και σχέσεων εργασίας

4.   Εμπροσθοβαρές πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων

5.   Κατάργηση προκαταβολής φόρου

6.   Χρηματοδοτικά εργαλεία ενίσχυσης των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών

7.   Κατάργηση τέλους επιτηδεύματος

8.   Αφορολόγητο όριο στους αυτοαπασχολούμενους

9.   Χρηματοδοτικά εργαλεία στην κατασκευή & ανακαίνιση

Μακάρι όλα αυτά τα σημαντικά ευρήματα να μην μείνουν στα χαρτιά. Να αξιοποιηθούν από το κεντρικό ΤΕΕ άμεσα με διαβούλευση και να προωθηθούν στα αρμόδια Υπουργεία.

Νικόλαος Κορακιανίτης: Πολιτικός Μηχανικός Κέρκυρα. Laisergo.

Επισκέψεις: 876