“Νέος Κ.Εν.Α.Κ.: Εναρμόνιση όχι μόνο στις προδιαγραφές αλλά και στα τοπικά χαρακτηριστικά”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.

Μέσα Ιουνίου και επανερχόμαστε στα δικά μας ζητήματα… Δεν τα αφήσαμε και ποτέ καθώς οι εξελίξεις τρέχουν και εμείς τις ακολουθούμε…

Με ενδιαφέρον είδα την αναφορά και ανησυχία που υπάρχει όσον αφορά τις ενεργειακές κατηγορίες σε Νέα Κτίρια με αφορμή και το νέο πρόγραμμα Εξοικονομώ, το οποίο αναμένεται αρχές φθινοπώρου.

Και ας τα δούμε λίγο αναλυτικά για να καταλάβουμε όλοι την ανησυχία που υπάρχει.

Αρχικά να πω ότι ο ΚΕΝΑΚ είναι ένας αναγκαίος κανονισμός και μια οδηγία η όποια έχει ένα ιστορικό 20ετιας για την βελτίωση των συνθηκών αλλά και των κτιριακών εγκαταστάσεων.

Μία οδηγία θεσμοθετημένη αλλά και καθοδηγούμενη από την ΕΕ η οποία έχει τους υψηλότερους δείκτες – στόχους παγκοσμίως. Άρα, προφανώς και μπορούμε να μιλάμε για υψηλών προδιαγραφών πρόγραμμα με αρκετές απαιτήσεις . Η εμπειρία και η τεχνογνωσία, κυρίως στην Ελλάδα που έχουμε τα εύσημα από τα αρχαία χρόνια όσον αφορά την μεθοδολογία κατασκευών σε κτίρια και εγκαταστάσεις, σίγουρα θα έπρεπε να είναι ένα από τα δεδομένα που θα έπρεπε να βασιστούμε για να έχουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε.

Θεωρούμε ότι είναι βάσιμο και θετικό στοιχείο, ότι είναι στην σωστή κατεύθυνση η θωράκιση ενός σπιτιού για να μην είναι ενεργειακά κοστοβόρο,η παθητική λειτουργία του κτιρίου.

Την Ελλάδα την κάνει ιδιαίτερη ο πολιτισμικός της πλούτος και η ιδιαιτερότητα των κτιρίων. Όλες αυτές οι ανάγκες έχουν δυσκολία από την στιγμή που τα κτίρια έχουν διάφορα Αρχιτεκτονικά στοιχεία πχ Περιθυρώματα, κορνίζες, υπέρθυρα, κ.α. (βλ. Κέρκυρα).

Στην Ελλάδα αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον στόχο των προδιαγραφών, με συνέπεια να διαμορφώνεται μία ανάγκη για ειδικές κατηγορίες, με ιδιαιτερότητες ενεργειακής απόδοσης(βλ. Β κατηγορία ΚΕΝΑΚ).

Ας τα δούμε αναλυτικά όπως παρουσιάστηκε στο αίτημα του ΤΕΕ ΤΑΚ το οποίο πήγε και με ερώτηση στην Βουλή:

Σύμφωνα με το σχετ.4 (Νόμος 4122/2013), άρθρο 9, παρ. 1, από την 1.1.2021 όλα τα νέα κτίρια πρέπει να είναι κτίρια σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας.

Με βάση το σχετ.3 (ΦΕΚ 5447/Β/2018) ως κτίρια σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας ορίζονται τα νέα κτίρια ενεργειακής κατηγορίας Α ή τα υφιστάμενα κτίρια ενεργειακής κατηγορίας Β+.

Σύμφωνα με το σχετ.2 (Νόμος 4685/2020), άρθρο 70, παρ. 1, «Για την έκδοση οικοδομικής άδειας νέου κτιρίου, καθώς και για προσθήκη νέας κτιριακής μονάδας σε κτίριο που ανεγείρεται με βάση οικοδομική άδεια, της οποίας η αίτηση υποβάλλεται μετά την 1η Ιουνίου 2021, υποβάλλεται ΜΕΑ που τεκμηριώνει ότι το κτίριο πληροί τις τεχνικές προδιαγραφές και τις ελάχιστες απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης κτιρίου σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας. Κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης διάταξης και ειδικά για τις οικοδομικές άδειες που εκδίδονται μέχρι και τις 31 Μαΐου 2021 και αφορούν νέα κτίρια κατοικιών ή προσθήκες σε υφιστάμενα κτίρια κατοικιών, υποβάλλεται ΜΕΑ που τεκμηριώνει ότι το κτίριο (ή η προσθήκη) είναι κατ’ ελάχιστον ενεργειακής κατηγορίας Β+ σύμφωνα με τον ΚΕΝΑΚ.»

Συνεπώς όπως παρουσιάζεται και στο σχετ.1 (εγκύκλιος με Α.Π.: ΥΠΕΝ/ΔΕΠΕΑ/111748/705 – 19/11/2020), από 1/6/2021 για τα νέα κτίρια κατοικιών ή νέες κτιριακές μονάδες κατοικιών θα υποβάλλεται ΜΕΑ κατ’ ελάχιστον ενεργειακής κατηγορίας Α. Σύμφωνα με τις υφιστάμενες τεχνικές οδηγίες και την αναθεώρηση του ΚΕΝΑΚ (2017) είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθεί ένα κτίριο κατοικιών στην ενεργειακή κατηγορία Α, παρόλο που έχει θωρακιστεί θερμομονωτικά το κέλυφος, μειώνοντας στο ελάχιστο τις θερμογέφυρες, έχουν εγκατασταθεί συστήματα θέρμανσης και ψύξης υψηλής απόδοσης και παράγεται το απαιτούμενο ζεστό νερό χρήσης από ηλιακούς συλλέκτες.

 Για να εξασφαλίσει ο μελετητής ενεργειακή κατηγορία Α, είναι αναγκασμένος να τοποθετήσει και φωτοβολταϊκούς συλλέκτες, ώστε να εξισορροπούνται οι μικρές καταναλώσεις της κατοικίας. Το υφιστάμενο πλαίσιο εγκατάστασης φωτοβολταϊκών στηρίζεται στην αυτοπαραγωγή ενέργειας (net metering) που συμψηφίζεται με την καταναλισκόμενη ενέργεια ανά μετρητή.

 Όμως οι περισσότερες κατοικίες έχουν μικρή κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, σε σημείο που είναι ασύμφορη τεχνοοικονομικά, η εγκατάσταση φωτοβολταϊκού συστήματος, για κάθε μεμονωμένη κατοικία.

 Συνεπώς οδηγούμαστε σε αύξηση του κόστους κτιρίων κατοικιών, χωρίς το αντίστοιχο όφελος για τις κατοικίες. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις, όπως παραδοσιακούς οικισμούς, ή σε αρχαιολογικές ζώνες, δεν μπορούν να εγκατασταθούν πάνω στο κτίριο φωτοβολταϊκοί συλλέκτες.

Αντίστοιχα τόσο στο μοντέλο θωράκισης του κτιρίου με θερμοπρόσοψη, όσο στην εγκατάσταση νεών συστημάτων θέρμανσης και ψύξης (πχ αντλία θερμότητας), η ακόμα και συστήματα σκίασης, θα μπορούσε να πετύχεις τους στόχους που ορίζει ο κανονισμός, πλην όμως δεν ξέρεις αν ποτέ θα διασφάλιζες την διατήρηση του Αρχιτεκτονικού πλούτου, την παράδοση των Αρχιτεκτονικών διακοσμητικών στοιχείων επι των ακινήτων αλλά κυρίως αν δεν θα αλλοίωνες την σύνθεση του κτιριακού οργανισμού (τροποποιώντας τα δομικά υλικά κατασκευής) αφού διαπιστευμένα έως και σήμερα με την πάροδο του χρόνου έχουν αποδείξει ότι εναρμονίζονται απόλυτα στο φυσικό περιβάλλον.

Εν κατακλείδι… σωστή η κατεύθυνση για επίτευξη στόχων, εξοικονόμηση ενέργειας , απλά λαμβάνοντας υπόψη αφενός τις κλιματολογικές συνθήκες και αφετέρου τις ιδιαιτερότητες περιοχών και την  διαφορετική συμπεριφορά των υποδομών κάθε τόπου, με ιδιαίτερη σημασία στον σεβασμό και την διατήρηση του ιστορικού στοιχείου και πολιτιστικού αποθέματος.

Επισκέψεις: 960