“Ποτέ ξανά: Η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει!”, γράφει ο Ν. Κορακιανίτης.

Γνωρίζουμε ότι τα θέματα μας ως πολιτικοί μηχανικοί εξελίσσονται αλλά δεν θα μπορούμε να μην αναφερθούμε στις εξελίξεις στα Τέμπη.

Το ελπιδοφόρο μήνυμα της εβδομάδας που πέρασε ήταν ότι με κεντρικό σύνθημα τις λέξεις «Ποτέ Ξανά», χιλιάδες κόσμου και στην Κέρκυρα βγήκαν στους δρόμους. Οι διαδηλωτές, διαμαρτυρήθηκαν για το δυστύχημα της περασμένης εβδομάδας στα Τέμπη, όταν εμπορική και επιβατική αμαξοστοιχία συγκρούστηκαν, με αποτέλεσμα 57 επιβάτες να χάσουν τη ζωή τους με μαρτυρικό τρόπο.

Και τι κρατάμε απο όλο αυτό: ότι το συναίσθημα της έλλειψης ασφάλειας, μοιάζει το χειρότερο. Και κυρίως από την νεολαία! Το υπουργείο Παιδείας ως κεντρική αρχή δεν το είδαμε ακόμη να τοποθετείται με πράξεις (πέραν των δηλώσεων σε ένα δελτίο τύπου ή της …αναγκαστικής αντιπαράθεσης στην Βουλή). Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι την ημέρα της καταστροφής υπήρξα απλά τηλεφωνικές συνομιλίες της ηγεσίας του με την διοίκηση του ΑΠΘ. Ως εκεί.

Με το δεδομένο ότι τα θύματα του τραγικού δυστυχήματος ήταν στην πλειονότητα τους νέα παιδιά, φοιτητές και φοιτήτριες των πανεπιστημίων μας  ή ακόμη και μαθητές σχολείων, δεν θα έπρεπε κάπως να αντιδράσει η ηγεσία του; Να κηρύξει ίσως μια επιπλέον ημέρα πένθους για την παιδεία; Να επισκεφτεί το πανεπιστήμιο; Να κινηθεί με επιπλέον δράσεις υποστήριξης;

Και για να μην κουράζω γιατι εχουν γραφτεί πολλά νομίζω οτι τώρα είναι η ώρα της κρίσεως, η ώρα της αλήθειας.

Οφείλει η Κυβέρνηση να πει την πάσα αλήθεια στην ελληνική κοινωνία, η οποία –φρονώ– έχει πλέον την ωριμότητα να την ακούσει χωρίς να παρασύρεται από αυταπάτες και απάτες.

Μόνο έτσι, μόνο τότε, θα την πιστέψουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, αν βγάλει στο φως τα πάντα, ακόμα και τώρα που κάτι τέτοιο μετά βεβαιότητας δεν είναι προς όφελός της.

Οφείλει, όμως, όχι μόνο να πει αλλά και να ακούσει την πλήρη αλήθεια η κυβέρνηση. Η πραγματική ισχύς της θα κριθεί –κρίνεται ήδη– από τη δόση της αλήθειας που θα μπορέσει να ανεχθεί.

Κι αυτό καλείται να το πράξει μέσα σε ένα περιβάλλον δημαγωγικής βιαιότητας και παντελώς ανεύθυνης αμετροέπειας, όπου μοιραία χάνεται το όνομα των πραγμάτων, αλλά και η ουσία τους.

Ν. Κορακιανίτης: Πολιτικός Μηχανικός Laisergo.gr

Επισκέψεις: 334